Etyka i polityka

W szczytowym momencie ostatnich zawirowa? w ?yciu Ameryki byly burmistrz Nowego Jorku oglosil, ?e partyzancka polityka wewn?trzna musi byc prowadzona jak dzialania wojenne. Zdaniem burmistrza, dzisiejszy konflikt partyzancki nie jest nap?dzany jedynie przez przyziemne interesy (które mo?na negocjowac), ale przez gl?bsz?, niemal apokaliptyczn? "wojn? kulturow?", w której mog? byc tylko zwyci?zcy i przegrani. Jak nale?y sobie u?wiadomic, pogl?d burmistrza nie byl jedynie odosobnion?, prywatn? opini?, ale odzwierciedlal szersze spoleczne credo, wedlug którego polityka to nic innego jak walka o wladz?. Nowo?ci? w jego wypowiedziach bylo radykalne zastosowanie tego credo do spraw wewn?trznych. W przeszlo?ci credo to bylo jednym z "truizmów" polityki globalnej czy mi?dzynarodowej, to znaczy interakcji mi?dzy pa?stwami narodowymi, o których mieszka?cach mówilo si?, ?e s? sobie wrogie, co czynilo wojn? niemal nieuniknion?. Na tym poziomie wystarczaj?co dobrze znana jest opozycja mi?dzy przyjaciólmi Ameryki a jej wrogami lub (szerzej) mi?dzy "wolnym ?wiatem" a "osi? zla".